Etkileyici sözler. Bu yazıda, aşk, yaşam ve duygular üzerine derin anlamlar barındıran etkileyici sözlerle dolu bir koleksiyon sunuyoruz. Kalbinizden geçen duyguları ifade etmenin ve ilham almanın tam zamanı!
Aşk ve hayat üzerine düşündüren, derin duyguları barındıran bir yolculuğa davet ediyorum sizi. Her bir cümle, sevdanın acısını, mutluluğunu ve insan ruhunun karmaşıklığını yansıtıyor. Kendi içsel yolculuğunuzda bu sözlerle bir nebze olsun karşılaşmanız dileğiyle…
Etkileyici Sözler
“Allah ile birlikte olduktan sonra, ölüm ve yaşam anlam kazanır.
Aydınlığın kaynağı nedir, gökyüzüyle bir akrabalığın mı var? Gözlerin beni bulur bulmaz içimde fırtınalar kopuyor, bu yalan mı?
Bir şair demiş ki: ‘Mutluluğu benimle bulan, o bana aittir; gerisi misafir.’
Aşk, görmekten çok özlemeyi sever; dokunmaktan çok düşlemeyi… Ve öyle bir hain ki aşk, imkansızı seçer hep.
Bir merhaba yeterdi tanışmamıza, yeter ki yüreğinde aşk kadar cesaret olsaydı.
Nankör insan, her şeyin fiyatını bilirken, gerçek değerleri asla anlamaz.
Biz, birbirimize dönmüş iki ayna gibiyiz; içimizde binlerce yansıma olsa da, sadece birbirimizi görebiliyoruz.
Gittiğin yerde boşluğu dolduracak değil, gittiğinde asla doldurulamayacak biri ol.
Bir köpeği sahiplenir, ona sevgi verirsen, o seni asla ısırmaz. İnsan ve köpek arasındaki en büyük fark bu.
Bir ilişkide kadın başlatır, kadın bitirir. Ama bu iki eylemi gerçekleştiren aynı kadın olmayabilir.
Bir tohum verdin, çiçeğini al; bir çekirdek verdin, ağacını. Bir dal verdin, ormanını al; dünyamı verdim sana, bende kal.
Gerçekten öğrenmeyi sevenler kültürlü, cahiller ise ders vermekle yetinir.
Başkalarının senin hakkında ne düşündüğüyle ilgili endişelendiğin sürece, onlar senin efendin olur.
İnsanlarla uzun süre yaşayamadığım doğrudur; sonsuzlukta biraz yalnızlık istiyorum.
Aşkı, sevdayı sende buldum; seni sevmek, seninle var olmak. Bu bendeki sen, hep yaşayacak.
Başkasının yolunu aydınlatırken, kendi yolumuza da ışık tutarız.
İki duble rakıdan sonra herkes herkesi sever; ama ona beni kahvaltıda sevmesini söyle.
Seni soruyorlar, ‘Öldü mü?’ yoksa ‘Dönecek mi?’ diye. İkisi de imkansız; çünkü biliyorum asla geri dönmeyeceksin. Ve sen biliyorsun, benim için asla ölmeyeceksin.
Ya sen farkına vardığında, artık farkın kalmamış olursa?
Bir gül kadar güzel ol, ama dikeni kadar da zalim olma. Birine öyle bir söz söyle ki; ya yaşat ya da öldür, ama asla yaralı bırakma.
Aşkın her halini gördüm, artık ne hali varsa görsün.
Okyanusta ölmez insan; ama bir kaşık sevda da boğulabilir.
Bugün her zamankinden farklı bir şey yapayım dedim, yine seni düşündüm.
Aşk, bir uçurumdan düşmek gibidir; bu yüzden sevgiliye ‘yar’ denir.
Kalp mi sevgiye yol açar, yoksa yalnızlık mı körükler? Sevmek nedir; bir muma ateş olmak mı, yoksa yanan ateşe dokunmak mı?
Üzgünüm diye başlayan bir cümle duyarsanız, sonrasında tek üzgün olan siz olacaksınız.
Kaçınız çırılçıplak bedenler karşısında yalnızca gözlere baktınız? Sorsalar, hepiniz âşıksınız sanırdınız.
Benim şiirlerim çay kokar, düşlerim yalnızca sen. Demlikte nefesin, bardakta gülüşün.
Alt yapısı olmayan bir şehir gibiyim. Hüzünlendiğimde gözlerim dolar, seni düşündüğümde kalbim tıkanır.
Ne kadar seversen, o kadar sevilirsin derken, aklın neredeydi?
Bana kalsa, gökyüzündeki tüm yıldızlar yerine, senin gözlerinde parlayan bir çift yıldız gönderirdim.
Her insan bir romandır; gün gelir anlar ki, harcadığı tek şey hayalleri değil, zamandır.
Uçurtmalar rüzgarla değil, o rüzgara karşı koyarak yükselirler.
Olgun bir adamı dost edinmek istiyorsanız, eleştirin; basit bir adamı dost edinmek istiyorsanız, övün.
Eğer her zaman yaptığını yaparsan, her zaman elde ettiğinin aynısını elde edersin.
Dünyada hiçbir çıkar, verdiğiniz sözü tutmamaya veya kendinize olan saygınızı kaybetmeye değmez.
Bizi biçimlendiren olaylar değil, bu olaylar karşısında geliştirdiğimiz inançlardır.
Sen böyle güzelsin ki, bana söz düşmez; bakma, şiirler yazdığıma.
Hayat, çatlak bardaktaki su gibidir; içsen de tükenir, içmesen de. Bu yüzden yaşama zevkini çıkar: çünkü yaşasan da bitecek, yaşamasan da.
Her sözü lafla beyana gerek yok. Bir bakış, bin söz eder, anlamayan için.
İçin ağlasa da kimse duyar mı seni? Dışarıdan olan biteni kim anlar? Leyla’nın yüzünü görenler bilir; Mecnun’un kalbine batan dikeni!
En ağır işçi benim; gün boyunca seni düşünüyorum.
Dudağında bir yangın varmış, dediler; koşarak geldim. Alevler yanaklarını sarmış, dediler; sevda seli oldum; taşarak geldim.
Giden gitmiş, hüznü ayaklandırmanın bir anlamı yok.
Aşk, topuklardan etine kadar işlemiş bir nasır gibidir. Ya canın acıya acıya adım atacaksın, ya da canını acıta acıta bırakacaksın. Her iki durumda da tek bir gerçek olacak; canın çok ama çok acıyacak.
Peşinden gidecek cesaretin varsa, hayallerin gerçeğe dönüşebilir.
‘İyi insan lafın üstüne gelir’ demiş atalar; ben sürekli seni konuşuyorsam ve gelmiyorsan, demek ki iyi bir insan değilsin.
Gel, beraber nefes alalım sevgilim. Sensiz boğazımdan geçmiyor.
Bir kere sevdaya tutulmaya gör; ateşlerde yanmanın resmidir. Aşık, mecnun misali kördür; ne bilsin dünya ne mevsimdir.
Aşk, kelebek gibidir; anlamayana ömrü bir gün, anlayana bir ömürlük!
Yolunu değiştirmeden gittiğin sürece, ne kadar yavaş gittiğinin önemi yoktur.
Gençliğimi, sadaka olarak verdim şu dilenci yıllara.
Dünyayı istediğin renge boya; bu rengi insanlara tüm sevginle yay, kendini sevginin bir rengi olarak tanıt; çünkü senin varlığın, sevgiye en güzel kanıttır.
Unutamayacağın bazı anlar vardır. Tekrarını istersin ama pozisyon kaçmıştır.
İki damla gözyaşı düştü gülümse; sonra kurudu tuzu kaldı geriye. Denizi aşıp aşkıma yol aldı bir umutla, yeniden açacak diye.
Bazı insanların kaderi, istiridyeye benzer; kalplerinde sakladıkları bir inci için köklerinden sökülürler.
O kadar güzel unutmuştun ki beni, hatırlatmaya kıyamadım.
Hayata karşı ilk küskünlüğümüz, yanımızda sandığımız kişileri karşımızda görmekle başlar.
Öyle bir gel demelisin ki, mesafeler anlamını yitirsin.
Kalbim yağmalandı; ömrüm, her şeyim. Anılarımı kurşuna dizdiler, bu savaşta yenik düştüm, neyleyim; bir mezar gibi işte ben.
Belki hiçbir şey yolunda gitmedi ama hiçbir şey de beni yolumdan etmedi!
Gül biraz; bunca keder, bunca gözyaşı dinsin. Gül biraz; bu gök kubbe kahkahalarını işitsin. Her gidenin ardından koşmaya değmez hayat; gelecekleri bekle, gidecek varsın gitsin.
Aşk, bir davaya benzer; cefa çekmek de şahide. Şahidin yoksa davayı kazanamazsın.
İnsan geride bıraktıklarını özler, sahip olduklarından sıkılır, ulaşamadıklarına tutulur. Genelde ulaşılmaz olan hep aşk olur.
Salatalığın kabuğunu soymak, onun hıyar olduğu gerçeğini değiştirmez.
Bu kadar yürekten çağırma beni; bir gece ansızın gelebilirim. Beni bekliyorsan, uyumamışsan, sevinçten kapında ölebilirim.
Biliyorum, bu sevdayla hiçbir yere sığmazsın, dünya sana dar. Ama dayan gönlüm! Dayan ki her gecenin bir sabahı mutlaka vardır.
Gözler yaşarmadıkça gönüllerde gökkuşağı oluşmaz.
Tenine dokunabilmek mi? Hâşâ! Gözüm, göz menziline girebilir; hadi düş düşlerime, tutmayana aşk olsun.
Aşk, kelime değil bir cümledir; kurmak için özneyle yüklem değil, iki yürek gerekir.
Hadi gel, tut ellerimi; benimle yan, her çaresizliğe meydan oku. Benimle uyu, benimle uyan; birlikte varalım on üçüncü aylara.
Ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezara, ne de şeytan bir günahı; seni beklediğim kadar.
Kirli bir çocuk yüzüyüm kapında; ama dünyanın en temiz gözleriyle bakıyorum sana. Şeker değil istediğim; yüreğini koy avuçlarıma.
Hayat yolunda çıplak ayakla dolaşma; hayal kırıklarım ayağına batabilir.
Terk etmedi sevdan beni; aç kaldım, susuz kaldım. Hayin, karanlıktı gece. Can garip, can suskun, can paramparça. Ellerim kelepçede, tütünsüz, uykusuz kaldım; terk etmedi sevdan beni.
Boğazıma takıldı sevdan. Üç kere sırtıma vur helal de; alışık değilim harama, ondan olacak herhalde.
Toplumun genelinin neler döndüğünden haberi yoktur; hatta haberi olmadığından bile haberi yoktur.
Kötü bir işin en gizli şahidi vicdandır.
Gönlümün meclisinde herkes konuşsun istemem; kimse müdahale etmesin aşka. Yer gök şahidimdir ki siyasi görüşüm yoktur senden başka.
Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim.
Bir gün gelir de unuturmuş insan, en sevdiği hatıraları bile… Bari sen her gece yorgun sesiyle, saat on ikiyi vurduğu zaman, beni unutma. Çünkü ben her gece o saatlerde seni yaşar ve seni düşünürüm…”
