Çevre Koruma Haftası’nda doğayı koruma konusunda neler yapmalıyız? Doğaya duyduğumuz sevgi ve sorumluluğumuzu nasıl ifade edebiliriz? Çevremizi korumak için bir adım atmaya hazır mıyız? Bu şiirler, çevre bilincini artırmak için ilham veriyor.
Çevre Koruma Haftası, doğanın gücünü ve insanın ona karşı sorumluluğunu hatırlatmak için önemli bir fırsattır. Her yıl 5-11 Haziran tarihleri arasında kutlanan bu hafta, doğal zenginliklerimizin korunmasının ve çevre bilincinin artırılmasının önemine vurgu yapar. Doğa, hayatın kaynağıdır; temiz hava, berrak su, yeşil ormanlar ve verimli topraklar bizlere sadece yaşam alanı sunmaz, aynı zamanda huzur ve denge de getirir.
Ancak, günümüzde çevre sorunları hızla artmaktadır. Hava kirliliği, su kaynaklarının kirlenmesi, ormanların yok olması ve plastik atıkların doğada bıraktığı izler, bu dengenin bozulduğunun acı örnekleridir. İşte bu noktada, çevre koruma bilincinin yayılması, doğa ile barış içinde bir yaşam kurmanın ilk adımıdır.
Bu hafta, doğayı koruma adına atılacak her adımın, her sesin ne kadar değerli olduğunu hatırlamak için bir fırsattır. Şiir, kelimelerin gücüyle doğayı yüceltir, ona duyduğumuz sevgi ve saygıyı dile getirir. İnsan, sözleriyle doğaya ne kadar değer verdiğini anlatabilir, bu değeri geleceğe taşımak için sorumluluk alabilir. Çevre Koruma Haftası’na özel olarak yazılan bu şiirler, sadece bir duygu ifadesi değil, aynı zamanda doğaya verilen bir sözdür. Her satırda, doğanın uyanışına, gücüne ve ona sahip çıkmamız gerektiğine dair bir çağrı yer alır.
Geliniz, doğa için kalemlerimizi elimize alalım ve birlikte daha yaşanabilir bir dünya kurmak için şiirlerimizi yazalım. Çünkü, her kelime, her adım, geleceğe bırakacağımız en değerli miras olabilir.
Doğa Bizimle Konuşur
Bir yaprak hışırdar rüzgârla,
Der ki: “Koru beni zararla.”
Bir dere çağlar taşından,
“Temiz bırak!” der yolundan.
Gökyüzü masmavi, yeryüzü yemyeşil,
Gelecek bizimle olur mu böylesi?
Çöp değil sevgi bırak toprağa,
Doğa gülsün umutla yarına.
Toprak Ana
Toprak ana fısıldar kulağa,
“Sevgi gerek, zarar verme bana.”
Ağaçlar büyürken göğe doğru,
Kökleriyle tutar dünyayı zorla.
Kuşlar uçar özgürce semada,
Onlar için temiz bırak doğada.
Bir damla su, bir nefes hava,
Hayatı korur, yaşam sürer daima.
Çocuklara Mesaj
Ey çocuk, oyun oynarken doğada,
Unutma, her şey emanettir sana.
Bir çiçeği koparma, bırak kalsın,
Arılar gelsin, çiçek açsın.
Plastik, cam atma yerlere,
Geri dönsün, karışsın eserlere.
Sen korursan çevreyi bugünden,
Dünya güler yüzüne her günden.
Doğanın Türküsü
Yeryüzü bir annedir, kalbi hep sevgi dolu,
Toprağında bin yaşam, suyu berrak, rüzgar uykulu.
Ağaçlar konuşur sessizce, fısıldar dalga dalga,
“Dünya mirastır insana, kıyma, bırak usulca.”
Gökyüzü gülümser yıldızlarıyla gecede,
Kuşlar uçar kanat çırpar, özgürlük hecede.
Bir kar tanesi düşer usulca toprağa,
Bahar gelir sonunda, kucaklar doğayı bağrına.
Ama insan, ey insan, dikkat et şu sözüme,
Sanma ki bu dünya hep böyle güzelleşecek yüzüne.
Plastik denizlerde, duman gökyüzünde,
Bunları düzeltmeden yürüme geleceğe.
Koru ağacı, temiz bırak nehri, gölü,
Her çöp bir damla zehir, her nefes bir ödül.
Yaşamak için sev doğayı, ona sahip çık,
Çünkü yarın umutla dolsun, kararmasın ufuk.
Geleceğin Nefesi
Bir fidan dik toprağa, yeşersin umutlarla,
Bir çiçek sulansın ellerinden damlalarla.
Her yağmur damlası şarkı söyler baharlara,
Doğa güler şenlikle, sarılır çocuklara.
Unutma, nefesin ormanlardan gelir,
Oksijen hediyedir, yeşilin ta kendisidir.
Hava, su ve toprak, yaşamın özü,
Ama kirlenirse dünya, ne olur son sözü?
Bir deniz var ki mavisi solmuş,
Bir dağ var ki rüzgarı yorgun kalmış.
Gözlerin arar doğanın eski halini,
Ama bulamazsan, sorar kendine kalbini.
Bugün dikilen ağaç, yarın gölge olur,
Bugün temizlenen su, yarın serinlik sunar.
Eğer korursak birlikte bu güzel evimizi,
Gelecek, çocukların gülümsemesiyle dolar.
Çevreyi Sev, Geleceği Kurtar
Çocuklar oyun oynar yeşil çimenlerde,
Rüzgar saçlarını okşar mavi düşlerde.
Ama bir plastik şişe, bir dumanlı hava,
Doğanın türküsünü sessiz bırakır sabaha.
Denizler köpürür isyanla kirlenirken,
Ormanlar susar, ağaçlar yere eğilirken.
Bir şişe, bir naylon, ne kadar zarar eder?
Ama hepsi birleşince dünya yavaşça tükenir.
Ey insan, gör artık hatalarını,
Temizle izlerini, iyileştir yaralarını.
Her fidan bir hikaye, her nehir bir türkü,
Koru onları ki kalsın dünyada bir gülüş.
Çocuklar gülsün, rüzgar özgür esse,
Doğa coşsun tekrar, mavilik gökyüzüne dönse.
Çevreyi sev, çünkü o senin evin,
Onu koru ki gelecek hep seninle gelsin.
Doğa Uyanırsa
Sabah uyanır güneş, altın ışıklarla,
Dağlar nefes alır, parlar yemyeşil dağlar.
Kuşlar şarkı söyler vadiler boyunca,
Bir huzur var doğada, her anında kucaklar.
Ama bir duman yükselir, gri ve ağır,
Kapatır gökyüzünü, maviye hasret kalır.
Bir balık kıyıya vurur sessizce,
Deniz anlatır derdini köpüklerinde.
Doğa sessiz değildir, fısıldar bize,
Her rüzgar bir hikaye, her yağmur bir dilekçe.
“Koruyun beni!” der, “Ben sizsiz de varım,
Ama siz bensiz bir hiç, unutmayın yarın!”
Her kağıt, her plastik, her kırık cam parçası,
Doğanın derin yarası, bir insan hatası.
Ama umut da var hala, bir çocuğun ellerinde,
Bir fidan dikildiğinde toprağın derinliğine.
Doğa uyanırsa bir gün öfkesiyle,
Kimse duramaz onun gücüyle.
Ama biz değişirsek, seversek yeniden,
Doğa güler bize, barışır insanla yeniden.
Su ve Rüzgarın Sözü
Bir dere akar yavaşça taşların arasından,
Şarkı söyler su, hayat taşır bir damladan.
Rüzgar eser, fısıldar ağaçların dallarında,
“Sev beni!” der, “Koru beni kirli ellerden bu hayatta.”
Gölgesinde otur ağaçların, serinlik bul,
Ama unutma, onlar da yaşam bulur.
Suları kirletme, onların sesi susmasın,
Çünkü susarsa doğa, insan da dayanamaz sonunda.
Bir çocuğun kahkahası yankılanır doğada,
Ama eğer kirletirsek, ne olur bu masalda?
Ağaçlar kesilirse, nehirler kurursa,
Bir yalnızlık çöker, dünya sessiz kalırsa.
Toprak sabırlıdır, ama sabrın da bir sınırı var,
Doldurmazsın o kaybı, ne kadar geç kalırsan.
Bir fidan bugün, bir orman yarın,
Bu döngüyle yaşar dünya, gider hep barışa doğru kervan.
Su ve rüzgar konuşur sessizce,
Dinlersen anlarsın ne derler kalbinle:
“Bizimle yaşa, doğayla dost ol,
Çünkü doğa, yaşamın ta kendisi, sonsuz bir yol.”
Geleceğe Not
Ey gelecek, bizi affeder misin?
Kirlettik, yok ettik, ama şimdi sevmeyi bilir misin?
Bir orman yaktık, bir gölü zehirledik,
Ama bir umut var hala, yeter ki birlik edelim.
Küçük bir tohum ekelim bugün,
Yarın büyüsün, korusun hepimizi düğün düğün.
Bir damla suyu koru, çünkü o yaşamdır,
Bir ağacı sev, o senin nefesindir.
Yıldızlar bakar yukarıdan sessizce,
“Dünya harika,” derler, “Ama koruyun sevgiyle.”
Bizim hikayemiz doğayla yazıldı,
Doğa susarsa, hikaye yarım kaldı.
Birlik olalım, temiz tutalım bu evi,
Geri dönsün nehirler, mavilikler sevinci.
Ey gelecek, bize şans ver bir kez daha,
Biz öğreneceğiz sevgiyi, doğayla kalacağız daima.
